Գեղեցիկ ես դու, ինչպես բոլորը,

Որոնց սիրում են,

Եվ կախարդիչ ես, ինչպես բոլորը,

Որոնց չեն տիրել:

Ապրելուց քաղցր է մեռնել քեզ համար,

Զգալ, որ դու կաս եւ լինել հեռու,

Երկրպագել քեզ առանց սիրվելու,

Երազել միտ քեզ, լինել քեզ օտար:

Քեզ որ առնեմ`էլ չեմ թողնի,

Ես քո ցավը կտանեմ,

Թեկուզ սերդ դժոխք լինի,

Ես քեզ դրախտ կտանեմ:

Կուզեի լինել գարնան արեգակ,

Չքնաղ վարդերով կուրծքդ պճնեի,

Անդորր սրտիդ մեջ վառեի կրակ,

Մութ աչերիդ մեջ պայծառ շողայի:

Ա՛խ, առանց քեզ տխուր կյանքիս,

Օրը տարի կդառնա,

Բայց ուր լինես, դարձյալ հոգիս

Շուրջդ պիտի թրթռա:

Ինչո՞ւ արևի համբույրը երբեք

Չվառեց իմ մեջ ցանկություն ու դող

Ու չհրդեհեց սիրտս հոգնաբեկ

Քո հուր մարմնի հմայքը դյութող:

Երրորդը վարդ էր մի բոսորաթերթ, 

Ծանոթ էր արդեն արևի ուժին, 

Ինձ գերեց, տարավ, խաղաց սրտիս հետ, 

Փշերն ինձ տվեց, բուրմունքն ուրիշին։

Ես քո անունը կպահեմ թաքուն,

Չե՜մ հանձնի երբեք ես այն ոչ ոքի,

Որպես սուր պահված հնօրյա բակում,

Ես քո անունը կպահեմ թաքուն:

Մայրի՛կ, սիրի՜ր այս աղջկան,

Ինչպես ի՛նձ ես սիրում.

Այս աղջկան՝ դևի՛ պես չար,

Հրեշտակից սիրո՜ւն…